Άκης Μπαρδάκης: Η συγκινητική εικόνα με τον πυροσβέστη που δίνει νερό σε χελώνα γίνεται viral

Στα τέλη Ιουλίου, μας χάρισε μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες. Ο πυροσβέστης δίνει νερό στη χελώνα μέσα σε ένα τοπίο καμένο. Η ζωή και ανθρωπιά, η φύση, νικάει το κακό. Ο άνθρωπος άλλωστε, βρίσκει πάντα το τρόπο να υπερβαίνει την καταστροφή και να ποτίζει την ελπίδα.

"Ενεργούσαμε στη φωτιά, είχαμε σβησει τον τομέα μας και καναμε έλεγχο μεσα στα καμένα", είχε πει o πυροσβέστης που έγινε viral. "Με τους συναδέλφους μου ειδαμε τη χελώνα, θεωρήσαμε πως ήταν καμένη στην αρχή αλλά παρατηρήσαμε πως το καβούκι της ηταν καθαρό. Της δώσαμε λίγο νερό σε ένα κυπελάκι μικρό, να δούμε αν θα αντιδράσει και είδαμε πως ανταποκριθηκε. Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε να περπατάει».

Η γερμανική FAZ αναζήτησε τον πυροσβέστη και του πήρε συνέντευξη. Μεταξύ άλλων, είπε:

Έχουμε καλό εξοπλισμό. Παρ' όλα αυτά, είναι φυσικά απίστευτα εξαντλητικό, αλλά συνήθως το αισθάνεσαι μόνο μετά τη δουλειά. Εν τω μεταξύ, συχνά δεν το παρατηρείτε καν, απλά επειδή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα: η διάσωση των ανθρώπων και των αντικειμένων τους.

Δουλεύουμε όλο το χειμώνα για να αποτρέψουμε μια τόσο μεγάλη φωτιά. Καθαρίζουμε τα δάση μας, τα δασικά μονοπάτια, έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για το καλοκαίρι. Εάν δεν υπήρχαν αυτές οι προετοιμασίες, οι καταστροφές θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Αλλά τα δάση εκτείνονται σε όλη τη χώρα, και είναι πυκνά δασωμένα και γεμάτα πεύκα. Είναι πολύ εύφλεκτα.

Θέλουμε να σώσουμε ανθρώπους, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να τους πείσουμε να φύγουν. Υπάρχουν γέροι, παιδιά, ζώα. Και πρέπει να αφήσουν τα πάντα πίσω τους. Ένας ηλικιωμένος μου είπε, "Αγόρι μου, έχτισα αυτό το σπίτι με ιδρώτα και αίμα και δεν θέλω να φύγω». Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις.

Είμαστε διαθέσιμοι όλο το εικοσιτετράωρο. Νέες πυρκαγιές ξεσπούν συνεχώς, ακόμη και κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα. Είμαι μέλος μιας ειδικής μονάδας με ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις. Πετάμε με ελικόπτερο απευθείας στις φωτιές , με έμπειρους πιλότους. Για να πολεμήσουμε τη φωτιά εκεί απευθείας.

Όταν τελικά σβήσαμε τη φωτιά στη Δροσιά μετά από ώρες, ελέγξαμε το δάσος. Τότε ανακαλύψαμε μια χελώνα και ήμασταν εντελώς έκπληκτοι που το κέλυφος της ήταν ακόμα άθικτο. Έτσι την σηκώσαμε και κούνησε το κεφάλι της. Φέραμε ένα μπολ με νερό για να κρυώσει. Ήπιε κάτι και μετά έτρεξε. Τα πήραμε και τα πήγαμε σε ένα δάσος που είχε γλιτώσει από τις φλόγες. Στιγμές σαν κι αυτές μου δίνουν δύναμη. Αυτή είναι η ανταμοιβή για όλες τις προσπάθειες: να δούμε ότι μπορέσαμε να σώσουμε κάτι.